Over Systeemtherapie Wijchen

Het leven met onszelf en met elkaar is leuk maar ook ingewikkeld, je kunt niet zonder de ander maar soms ook niet met. Systeemtherapie Wijchen werkt vanuit de visie dat wanneer je voldoende weet op te komen voor jezelf zonder oog te verliezen voor de behoeften van de ander je in een juiste balans bent om problemen die je oploopt in het leven met elkaar het hoofd te bieden. Systeemtherapie Wijchen werkt vanuit de gestalttheoretische benadering:

Gestalttherapie is een vorm van procesgerichte gesprekstherapie. Je gaat niet alleen in gesprek over wat je denkt en vindt, maar vooral over wat je voelt en ervaart. Wat voel je in je lijf, met al je zintuigen? Wat gebeurt er hier en nú? Het gaat hier om gewaarzijn, of ‘awareness’. Deze term ken je misschien van mindfulness. Door je gewaarzijn te vergroten vind je vaak nieuwe, meer heilzame, antwoorden.

Je leert opnieuw contact te maken met je eigen binnenwereld. Zo leer je jezelf beter kennen en voel je wat voor jou belangrijk is. Daardoor kun je zelf verantwoordelijkheid nemen en keuzes maken die bij jou passen. Contact is een belangrijk begrip in de gestaltbenadering. Hoe maak je wel of geen contact met je partner, familie, vrienden, collega’s? Hoe kun je het contact herstellen als dit verstoord is? Met je therapeut ga je op onderzoek uit.

Vaak waarderen we maar één kant van onszelf, waardoor we uit balans raken. We sluiten een deel van onszelf uit en dat geeft een innerlijke strijd. In therapie onderzoek je hoe tegenstellingen met elkaar verbonden zijn. Dag en nacht, warm en koud: het zijn twee kanten van dezelfde medaille. Als het één er niet is, zouden we het andere niet waarderen.

Gestalttherapie is vaak een verrassend proces: soms pijnlijk en confronterend, maar ook humoristisch en bevrijdend.

Vanuit deze gestalttherapeutische benadering heeft Systeemtherapie Wijchen veel oog voor het systeem:

Een systeem is een groep mensen die in verbinding staan met elkaar en waarvan elk lid zijn eigen karakter en ervaringen meeneemt. Binnen een systeem heeft iedereen invloed op elkaar, zowel positief als negatief. Leven met elkaar betekent een continue zoektocht naar hoe je met elkaar omgaat op een manier waarbij je jezelf kan blijven zonder de ander te kort te doen, en andersom. Je wilt ‘ik’ zijn binnen een ‘wij’, en dat is vaak ingewikkelder als we zouden willen.

Een goed voorbeeld van een systeem is het gezin, dat is altijd in beweging. Je begint met elkaar als partner, wordt samen ouders, de kinderen groeien op, je rol als ouder verandert en binnen deze veranderingen heb je je continu weer te verhouden tussen wat jij wil van de ander en wat de ander wil van jou. Dat dit soms botst is onvermijdelijk en hoort bij het leven. Wanneer dit botsten te vaak gebeurt of juist uit de weg wordt gegaan maar wel in je hoofd gebeurt dan groeien we uit elkaar. Dan is er te veel ik en te weinig wij en worden we van binnen een beetje eenzaam. Dat we botsen is omdat we verschillend zijn. We hebben ieder onze prettige en pijnlijke ervaringen, hebben geleerd hoe het moet (of niet moet) door onze eigen ouders en we doen oprecht ons best om het goede te doen maar ontmoeten daarin de verschillende visies en overtuigingen van de ander.

Zelfs binnen onszelf is een systeem te vinden. We voeren allemaal eindeloze gesprekken met onszelf, de ene keer onszelf streng toesprekend terwijl we onszelf de andere keer heerlijk kunnen verwennen met iets wat eigenlijk niet van onszelf mag. Ook binnen jezelf leeft een kind, een strenge en hopelijk ook een lieve ouder.